تاثیرات مد یتیشن

تأثیرات جسمی

    استراحت عمیقی که در مدیتیشن اتفاق می افتد ضربان قلب و بار اضافی روی آنرا بشدت کاهش می دهد .
    کاهش در میزان کورتیزول (هورمونی که در هنگام استرس تولید می شود ) و لاکتات خون
    کاهش در میزان رادیکالهای آزاد تولید شده در عضلات که می تواند باعث تخریب بافتی بدن شوند . ثابت شده است که در این رادیکالهای آزاد اکنون رابطه تنگاتنگی با پیری زودرس در بدن دارند . 

بهبود روحیات و اخلاق ورفتار شخص : در نتیجه مدیتیشن ، ارتباطات صحیح مغزی افزایش پیدا می کند. این کار منجر به درک صحیح شخص در زندگی و بهبود اخلاق و رفتار می شود .
    کاهش اضطراب و افسردگی
    کاهش تحریک پذیری
    افزایش قدرت یادگیری و حافظه
    افزایش قدرت اعتماد به نفس
    افزایش احساس جوانی و حیات
    افزایش شور و شادمانی در شخص
    افزایش توقع و انتظار در زندگی .(این شاخص مهمی از بهداشت روانی در یک جامعه بحساب میآید )

در صورتی که هر یک از شرایط یا ناراحتی های زیر را دارید ، مدیتیشن میتواند تا حد زیادی در درمان سودمند واقع شود :
١- اعتیاد به مواد مخدر و دارو
٢- استرس های شدید و مدام
٣- دردهای مزمن
در یک تحقیق که توسط دکتر کابات زین Kabat – Zinn انجام شده است، ٧٢% از بیماران مبتلا به دردهای مزمن، حداقل به مقدار ٣٣ % پس از یک دوره ٨ هفته ای از مدیتیشن تفکری با کاهش

درد مواجه شده اند.
٤- حاملگی
کلاسهای آمادگی برای زایمان بطور معمول همان روشهای مدیتیشن را به زنان حامله آموزش می دهند . این روشها به بانوان حامله تمرینهای تنفس عمیق به منظور کاهش درد و استرس هنگام زایمان

را یاد می دهند .
٤- دردهای روماتیسمی
تکنیکهای مدیتیشن همچنین یک عنصر کلیدی در کنترل درد بیماریهای روماتیسمی در دانشگاه استانفورد می باشد .
در این دانشگاه بیشتر از ١٠٠٠٠٠ نفر که از بیماریهای روماتیسمی رنج می برند، در یک کلاس آموزش ١٢ ساعته از تمرینهای شبیه به مدیتیشن به عنوان بخشی از یک برنامه کنترل روماتیسم سود

برده اند . افرادی که آموزش دیده اند پس از آموزش ذکر کرده اند که ٢٠-١٥ درصد در کنترل درد موفقیت داشته اند .
٥- سرطان و بقیه بیماریهای مزمن
دکتر Ainsline Mears از استرالیا که یک روانپزشک می باشد در تحقیق جامعی از بیماران سرطانی نشان داد که درد ٧٣% از کل بیماران مورد مطالعه وی در یک دوره ١٠ ساله کاهش یافته

است . او همچنین از لحاظ علمی ثابت کرد که بطور کلی ١٠% از اندازه تومور در آنان کاهش می یابد و ٥٠% در کیفیت زندگی آنان موثر می باشد .
٦- بیماریهای قلبی
٧- فشارخون بالا
٨- نازایی
افرادی که از نازایی رنج میبرند ، افرادی هستند که به شدت از افسردگی و اضطراب شکایت دارند . در تحقیقات مختلفی که در این زمینه انجام شده است ، یک عده از این افراد تحت تمرینهای

relaxation قرار گرفتند .
مقایسه این افراد با افرادی که تمرین نکرده بودند نشان داد که اجرا کنندگان مدیتیشن شانس بیشتری برای باردار شدن خواهند داشت .
٩- دردهای قبل از قاعدگی
١٠- سردردهای ناشی از استرس Tension Headache
١١- فیبرومیالژیا Fibromyalgia
١٢- بحرانهای تنفسی مثل آسم
پایه و اساس تمام بیماریهای بالا را اضطراب و استرس و افسردگی ، تشکیل می دهند . تکنیکهای مدیتیشن بطور کلی با کم کردن اضطراب و استرس بیماران نقش قابل توجهی در بهبودی آنان ایفا می

کنند ، به شرطیکه این تکنیکها مداوم و با اصول به اجرا در آیند  

.mahnazmashreghi.com/?page_id=79

‎

اهمیت بدن سازی و تمرینات

اهمیت بدنسازی و تمرینات با وزنه برای رزمی کاران 

رشد و توسعه فیبرهای سرعتی قدرتی (سفید) برای افزایش نسبی قدرت مبرم میباشد این نوع فیبرها عمدتا با اجرای تمرینات قدرتی کوتاه مدت و به صورت انفجاری رشد می کنند در صورتیکه فیبرهای استقامتی (قرمز) خاصیت استقامتی دارند و از لحاظ رشد حجمی در قیاس با فیبرهای سرعتی بسیار ضعیف تر می باشند رزمی کارانی که به دنبال وارد کردن ضربات دست یا پای سریع و در عین حال قوی هستند می بایست تمرینات با وزنه را بصورتی انجام دهند که فیبرهای سرعتی آنها رشد و توسعه یابد. یک روش برای هدف قرار دادن این فیبرهای عضلانی انجام تمرینات با حجم پایین و با شدت مضاعف می باشد یک برنامه برای این ورزشکاران بصورت عمومی می تواند از تکرارهای بین 1 تا 5 و با مقدار وزنه 85% تا 100% یک تکرار حداکثر تشکیل شده باشد و... بین هر ست بین 3 تا 5 دقیقه استراحت مناسب می باشد.ددر ابتدا با تکرارهای آهسته شروع کرده تا قدرت پایه افزایش یابد سپس بصورت تدریجی تمرینات انفجاری را اجرا می کنید.

این تمرینات با حجم پایین در عین حال که کمترین حجم عضلانی را برای فرد به ارمغان می آورد باعث افزایش ماکزیمم قدرت در فرد می شود به همین خاطر این سیستم تمرینی برای ورزشکارانی که می خواهند در یک دسته وزنی مشخص رقابت کنند بسیار کارامد می باشد.و همچنین دردهای عضلانی را که پس از تمرین ظاهر می شود را کاهش میدهد. و این موضوع به منزله این است که تمرینات با وزنه با تمرینات اصلی ورزشکار تداخلی پیدا نمی کند.

واژه سرعتی قدرتی بودن بر می گردد به داشتن قدرت انفجاری برای فاکتورهایی مثل وارد کردن ضربه،استارت زدن و هنگامی که یک مشت یا لگدبه سمت حریف پرتاب می کنید می خواهید که در عین حال سرعتی بودن آن ضربه آنقدر قوی باشد که حریف را از کار بیندازد.
دو جزء وجود دارد که این موضوع (سرعتی،قدرتی) را تقویت می کند :
الف) نیروی آغازین
ب ) نیروی انفجاری.
نیروی آغازین به توانایی آنی فرد در بکارگیری حداکثر فیبر عضلانی ممکن اطلاق می شود و نیروی انفجاری به مدت زمانی که می توان قدرت عضله را حفظ کرد گفته می شود. هنگامیکه هدف ورزشکار افزایش سرعت است می بایست تاکید بر روی افزایش شتاب در موقع اجرای حرکات با وزنه باشد.در این شیوه تمرین که می بایست بصورت انفجاری اجرا شود قسمت (منقبض شدن عضله) حرکت نمی بایست بیشتر از 20 ثانیه در طول یک ست بیانجامد. 

همچنین برای شرکت در وزن بالاتر تمرینات با حجم بالا و شدت کم نیاز است تا ورزشکار بر وزن خود بیافزاید. رزمی کاران بایستی تنفس خود را برای مسابقات آماده کنند.مثلا یک مبارزه می تواند از 3 راند 2 دقیقه ای و یا حداکثر یک راند 10 دقیقه ای بطول انجامد دیگر نیازی نیست دوهای استقامت را در برنامه تمرینی خود بگنجانید.به همین خاطر اگر خواستار بیشترین بازدهی از رشته خود هستید پس می بایست سیستم تنفسی خود را دقیقا با رشته ورزشی خود سازگار کنید.
ضمنا باید سعی کنید تا حد ممکن تمریناتتان شبیه به رشته ورزشی تان باشد برای مثال اگر ورزشتان بوکس است 5 دقیقه با شدت تمام کیسه بزنید.اجرای تمرینات جهشی و پرشی که از آنها به عنوان تمرینات و اگر (انبساط) سریع عضله نیز یاد می کند از ارزش و کارایی بسیار بالایی برای ورزشکاران رشته های رزمی برخوردار می باشد. اگر تا بحال این شیوه از تمرینات را در برنامه تمرینی تان نگنجانده اید بدانید که چیز با ارزشی را برای افزایش سرعت و قدرت از دست داده اید.

تغذیه :

نیازی نیست که رژیم غذایی یک رزمی کار مثل بدنساز باشد وجود پروتیین به مقدار کافی در رژیم غذایی این ورزشکار هنوز اهمیت دارد.
البته میزان کربوهیدرات دریافتی در این ورزشکاران در قیاس با بدنسازان به مراتب می بایست بیشتر باشد. بدون دریافت کربوهیدرات به میزان کافی یک رزمی کار قادر نخواهد بود یک چنین حجم بالای تمرینی را تحمل کند یک رژیم غذایی حاوی 50% کربوهیدرات، 30% پروتئن  و20% چربی  برای شروع ایده آل می باشد.
فقط به خاطر داشته باشید که میزان کالری مصرفی روزانه خود را یادداشت کنید و بر طبق آن میزان کالری دریافتی را منطبق سازید. روزهایی که تمرین سنگین انجام می دهید واضح است که میزان کالری مصرفی بدن بسیار بالاتر از میزان کالری مصرفی در روزهای غیر تمرینی می باشد.
به همین خاطر است که ارزیابی کالری مصرفی و دریافتی روزانه بسیار مهم می باشد.اگر بصورت غیر عمدی با کاهش وزن روبرو شدید بر مقدار کالری روزانه بصورت تدریجی (حدود 200 تا 300 کالری) در روز بیافزایید تا دوباره به وزن دلخواه خود برسید

www.badansazi-novin.blogfa.com/post-70.aspx

‎

{کیک بوکسینگ و جهان}

جهان، مثل بیل والاس، چاک نوریس، والرا و ... روش مبارزه ای جدیدی را ابداع کردند که در آن از ضربات دست و پا به شکلی مؤثر و کاربردی در دفاع و حمله بهره گرفته می شد.

شیوه های مبارزاتی فول کنتاکت، سمی کنتاکت، لایت کنتاکت و لوکیک اصلی ترین روش هائی هستند که یک کیک بوکسور می تواند در تمامی آنها به تبحر لازم رسیده و هم زمان بتواند در سیستم های مختلف رینگی و غیر رینگی در مسابقات مربوطه شرکت کند.

در شیوه مسابقات فول کنتاکت، ورزشکاران مرد تنها به استفاده از دستکش اکتفا می کنند. گاهی اوقات، کیک بوکسینگ را به عنوان یک سبک رزمی در نظر می گیرند اما در بسیاری مواقع، کیک بوکسینگ تنها یک رویداد رزمی متشکل از مجموعه ای قوانین مبارزاتی است.

گروهی از ورزشکاران از دیگر استایل های رزمی هم ممکن است علاقمند به حضور در مسابقات کیک بوکسینگ باشند. از آن جمله می توان به سانشوکاران و بسیاری از رزمی کاران سبک های رزمی ژاپنی اشاره کرد.

نکته قابل توجه وجود قوانین متعدد برای انواع مسابقات کیک بوکسینگ است و این که از هر سنی می توان می توان به کیک بوکسینگ پرداخت. ولی مسئله مهم این است که تا ۱۸ سالگی، استفاده از کلاه محافظ سر همواره توصیه شده است.

در کشورهای مختلف دنیا، کیک بوکسینگ به اشکال مختلف وجود داشته است که به برخی از آنها اشاره گذرائی خواهیم داشت.

آدی تادا (Adi thada) یا کیک بوکسینگ هندی:

نوعی کیک بوکسینگ که در آن ضربات زانو، آرنج و حمله با پیشانی وجود دارد.

لت وی (Lath wei) یا کیک بوکسینگ برمه ای:

هنر رزمی سنتی برمه با تأکید بر اجرای ضربات زانو، آرنج و سر. تمامی نقاط بدن ممکن است در یک حمله مورد استفاده قرار بگیرد. نام دیگر آن ”باندو کیک بوکسینگ“ است.

Pradal serey:

جد احتمالی موی تای!

موی تای (تای بوکسینگ):

هنر رزمی سنتی تایلند که امروز شهرت جهانی یافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است.

کیک بوکسینگ ژاپنی:

مشابه موی تای اما با سیستم امتیازدهی متفاوت (مسابقات K.۱)

کیک بوکسینگ آمریکائی:

مشابه کیک بوکسینگ ژاپنی و فول کنتاکت کاراته با شیوه امتیازدهی متفاوت.

فول کنتاکت کاراته:

در برخی موارد از محافظ های بدن برای مسابقات و تمرین استفاده می شود.

ساواته (کیک بوکسینگ فرانسوی):

استفاده از کفش در مسابقات مجاز است.

سانشو ـ ساندا (کیک بوکسینگ چینی):

شامل تکنیک های کاربردی سایر استایل های رزمی به همراه فنون درگیری و پرتاب ها.

شوت بوکسینگ:

شکل ژاپنی کیک بوکسینگ که در آن پرتاب و درگیری مانند ساشو مجاز است.

Yaw yan (کیک بوکسینگ فیلیپینی):

رقص مرگ نام مناسبی برای کیک بوکسینگ فیلیپینی است. ورزشی مشابه موی تای.

می توان به انواع متعدد دیگری از کیک بوکسینگ نیز اشاره کرد، ولی همان طور که اشاره شد، تفاوت اصلی همگی آنها در نوع قوانین مسابقاتی است. در عین حال بسیاری از این استایل ها اساساً خود را کیک بوکسینگ نمی دانند! و استفاده از نام کیک بوکسینگ تنها برای ملموس تر شدن آنها نزد عامه است.

واژه کیک بوکسینگ اولین بار توسط ”نوگوچی اسامر“ که یک برگزارکننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده برای انواع مختلف ورزش های مشابه به موی تای و کاراته در دهه ۱۹۵۰ ابداع شد.

این اصطلاح بعداً در آمریکا به شکل خاص به کار رفت. در بیستم دسامبر سال ۱۹۵۹، یک دوره مسابقات موی تای بین فایترهای تایلندی در سالن آساکوزای توکیو برگزار شد.

فردی به نام ”تاتسویا مادا“ که پیش از آن ”نیهون کمپو کاراته دو“ را ابداع کرده بود از علاقمندان به موی تای محسوب می شد، زیرا قصد داشت مسابقات کاراته را مطابق با قوانین فول کنتاکت برگزار کند. در آن زمان قوانین کاراته کنترلی اجازه نمی داد تا مبارزین ضربات را به طور کامل به یکدیگر وارد کنند. او از مدت ها قبل درباره ابداع روش مبارزاتی جدید، ایده هایش را مطرح کرده بود.

سرانجام در نوامبر ۱۹۵۹ او ”کاراته بوکسینگ“ را به عنوان یک ورزش جدید مطرح کرد. یامادا برای معرفی ورزش جدید خود، تای بوکسورهای تایلندی را دعوت کرد. تا آن زمان ـ یامادا تنها کاراته کائی بود که به تای بوکسینگ علاقمند شده بود.

او با نظارت یک قهرمان سابق موی تای، به مطالعه فنون و روش مبارزاتی تای بوکسینگ پرداخت.

دوازدهم فوریه سال ۱۹۶۳، روزی خاطره انگیز و تاریخی برای رزمی جهان است زیرا در آن روز ورزشکاران کاراته و موی تای در سالن ورزشی لومپینی تایلند به مصاف یکدیگر رفتند.

سه کاراته کا به اسامی ”تاداشی ناکامورا“، ”کنجی کوروساکی“ و ”آکیوفوجی هیرا“ در مقابل سه حریف تای بوکسور قرار گرفتند و در پایان نتیجه ای تقریباً باور نکردنی کسب شد. تیم کاراته ژاپن با نتیجه ۲ بر ۱ حریفان موی تای کار را مغلوب کرد!

نوگوچی و کنجی کوراساکی (یک مربی کیوکوشین) با مطالعه موی تای و تلفیق آن با کاراته، روشی را ابداع و آن را کیک بوکسینگ نامیدند. پرتاب و ضربه با سر در ابتدا با هدف متمایز این روش مبارزاتی از موی تای، مجاز شمرده می شد ولی در ادامه غیرمجاز دانسته شد.

برای اولین بار در سال ۱۹۶۶، آزامو نوگرچی، انجمن کیک بوکسینگ را تأسیس کرد و در ادامه اولین مسابقات کیک بوکسینگ در یازدهم آوریل ۱۹۶۶ در ازاکا برگزار شد.

تاستویامادا در سال ۱۹۶۷ درگذشت ولی در دوجوی او هم چنان ترتیب و پرورش کیک بوکسورها ادامه داد.

به تدریج کیک بوکسینگ در ژاپن توسعه یافت و مورد توجه تلویزیون قرار گرفت. تاداشی ساوامورا، جزء اولین گروه قهرمانان سرشناس کیک بوکسینگ محسوب می شود.

البته پس از مدتی با بازنشستگی و کناره گیری ساوامورا از مسابقات حرفه ای، اقبال عمومی و توجه تلویزیون به کیک بوکسینگ کاهش یافت، تا این که سرانجام در سال ۱۹۹۳ K ۱ موجودیت یافت.

در سال ۱۹۹۳، کازویوشی ایشی ـ (بنیان گذار سیدوکان کاراته)، K ۱ را تحت قوانین کیک بوکسینگ ابداع کرد. در این سال بود که مجدداً کیک بوکسینگ به شهرت گذشته دست یافت و به تدریج در آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا و نیوزیلند رواج پیدا کرد.

البته در سال ۱۹۷۸، یان پلاس، انجمن کیک بوکسینگ هلند (NKBB) را به عنوان اولین سازمان کیک بوکسینگ جهان تأسیس کرده بود و در دهه ۱۹۷۰ نیز بیل والاس که از قهرمانان کاراته ایالات متحده بود به این روش می پرداخت.

امروزه دو سازمان معتبر در دنیا، مسابقات کیک بوکسینگ را در دو بخش حرفه ای و آماتور، برگزار می کنند. (ISKA WAKO) که از این میان سازمان WAKO تنها سازمان برگزارکننده مسابقات کیک بوکسینگ است که بخش آماتور آن مورد تأئید GAISF (گایسف) قرار گرفته است.

برای اولین بار کیک بوکسینگ واکو در مسابقات داخل سالن ۲۰۰۷ ماکائو حضور یافت و شورای المپیک آسیا آن را به رسمیت شناخت.